Volkswagen Scooter – trójkołowiec z charakterem

Wielu kierowców marzy o efektownym, tanim w zakupie i niedrogim w utrzymaniu aucie, które będzie zapewniało radość z jazdy. Czy stworzenie go jest możliwe? Oczywiście. Wystarczy spojrzeć na Volkswagena Scootera.

Oryginalny prototyp, łączący cechy samochodu i motocykla, zadebiutował w 1986 roku podczas salonu w Genewie. Po trzech dekadach prosto stylizowane nadwozie z ostrymi liniami, wąskimi reflektorami z soczewkami, zintegrowanymi lusterkami czy dużą szybą czołową z pojedynczą wycieraczką wciąż wygląda nowocześnie. Clou programu znajduje się za kabiną dla kierowcy i pasażera. Jest nim pojedyncze tylne koło obok puszki tłumików o motocyklowej proweniencji.

Kompaktowe rozmiary (3175 mm długości, 1499 mm szerokości i 1235 m wysokości) były odpowiedzią na specyfikę miejskiego ruchu. Wpasowanie Scootera nawet w ciasne miejsca parkingowe nie nastręczałoby trudności. Unoszone ku górze drzwi można było w bez problemu zdemontować i cieszyć się kontaktem z naturą niemal jak na motocyklu. Ciekawostką są zapięcia przy krawędziach otworów drzwiowych. Stawiamy dolary przeciwko orzechom, że miały służyć do zapinania pasów, które dawałyby kierowcy i pasażerowi poczucie większego bezpieczeństwa – próg kończył się na wysokości uda, więc jeździe ze zdemontowanymi drzwiami towarzyszyło uczucie jazdy niemal jak motocyklem.

Wnętrze wykończono z pomysłem i smakiem. Bo jak inaczej nazwać maskownice głośników z motywem logo VW? Kokpit i fotele obszyto skórą, o nagłośnienie zadbał flagowy radioodtwarzacz Delta, a kierownica pochodzi z Polo Coupé GT. Przestrzeń na bagaż znajduje się pod tylną szybą. Podobno mieści się w niej sporych rozmiarów walizka. Wyskalowane 260 km/h i 9000 obr./min wskaźniki mogą sugerować, że Volkswagen Scooter zapewnia osiągi na miarę sportowego motocykla.

Rzeczywistość okazała się mniej różowa, aczkolwiek powodów do narzekania również nie było. 90-konne 1,4 litra w pojeździe ważącym zaledwie 635 kg zapewniało więcej niż wystarczającą dynamikę. Dość powiedzieć, że Scooter rozpędzał się do 220 km/h, a pierwsza setka pojawiła się na liczniku po ok. ośmiu sekundach od startu. Na przełomie lat 80. i 90. wystarczyłoby to do zostawienia w tyle wielu aut o sportowym charakterze – z Golfem GTI włącznie.

Co istotne, mimo to Scooter niewiele palił. Niska masa własna w połączeniu z aerodynamiczną sylwetką (Cd=0,25) i jednostką napędową o niedużej pojemności pozwalały na jazdę za ok. 6 l/100 km. Ewentualne awarie nie byłyby kosztowne. Poprzecznie umieszczony silnik i 4-biegowa skrzynia pochodziły z Volkswagena Polo.

Fantastyczny sposób na przypomnienie światu o Scooterze znalazł Volkswagen Classic. W nostalgicznej wyprawie nad Łabę za kierownicą prototypu zasiadł H.P. Baxxter – artysta znany szerokiej publiczności jako Scooter. Osoby, które były świadkami sesji zdjęciowej dwóch Scooterów, przecierały oczy ze zdumienia i pytały: „co to jest” albo „gdzie można kupić takie auto”.

Aktualnie trójkołowy Scooter jest eksponowany w Stiftung AutoMuseum Volkswagen w Wolfsburgu. Stoi w doborowym towarzystwie aut o podobnych aerodynamicznych liniach – obok superoszczędnego prototypu 1L (2002 r.) i jego produkcyjnej wersji – XL1 (2013 r.). Szkoda, że Volkswagen nie zdecydował się na rozpoczęcie produkcji Scootera. Nawet gdyby na rynek trafiła ograniczona liczba egzemplarzy, auto cieszyłoby się już dzisiaj mianem kultowego.

Łukasz Szewczyk, Fot. VW, autor